Als je de media volgt, ook ons vakblad Adformatie (waar ook wij als bureau een deel van ons verstand vandaan halen) is het thema racisme, door aangeven van Johan Derksen in Veronica Inside, een nog hotter item dan George Floyd’s dood al veroorzaakte. Natuurlijk, communicatie, reclame, PR, iedereen die daar brood mee op de plank verdient, probeert er wat van te vinden. Mag je grappen maken over racisme, mag je het thema ridiculiseren, groter maken of juist stilzwijgen? Omdat het bij je merk past? Of omdat je dan opvalt?
Vroeger mocht je bij een grote supermarktketen als mannelijk personeelslid geen oorbelletje in. Of als vrouw roodgelakte nagels hebben. Omdat een deel van de clientèle zich daar wel eens aan zou kunnen storen. Nu klinkt dat heel ouderwets, maar de gedachte erachter was vooruitstrevend als je het mij vraagt. Er is nagedacht over profilering naar een breder publiek.
Daarom, communiceer als bedrijf, als merk, op zo’n manier, dat je én een goed profiel hebt bij de geselecteerde doelgroep, én ver blijft van het schofferen van diegenen die je niet tot je doelgroep rekent. Natuurlijk, scoren over de rug van een ander is zo gemakkelijk. Opvallend communiceren met veel humor, heel serieus, kritisch of juist open minded, is best lastig. Maar echt, het kan. Voorbeelden zat.
Dus worstel je nog even door het Derksen-gezanik heen, dan komen de goede voorbeelden vanzelf weer, in de media en ook in ons vakblad.